https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/oa.3009
Miłość jako ważna część ludzkich emocji była przedstawiana w literaturze, folklorze i sztuce od starożytnych Chin. Jednak w warunkach archeologicznych bezpośrednie dowody szkieletowe na miłość są rzadkie. Doniesiono o wspólnym pochówku z dynastii North Wei (386-534 n.e.), w którym znaleziono szkielety dorosłego mężczyzny i dorosłej kobiety umieszczone w postawie miłosnego uścisku z pierścieniem in situ na lewym serdecznym palcu kobiety, pokazującym pragnienie wiecznej miłości małżonków, a także szacunek dla ich miłości ze strony osób, które ich pochowały. Jest prawdopodobne, że żona poświęciła się, aby zostać pochowana wraz ze zmarłym mężem, choć nie można było wykluczyć innych scenariuszy. Swobodna ekspresja i aktywne dążenie do miłości w kulturze chińskiej stały się widoczne w pierwszym tysiącleciu. Na tę praktykę pogrzebową mogły mieć wpływ zwyczaje z Regionów Zachodnich i poza nimi, poprzez Jedwabne Szlaki oraz sinicizację i asymilację ludu Xianbei. Odkrycie to jest wyjątkowym przejawem ludzkich uczuć miłości podczas pogrzebu, oferującym rzadki wgląd w poglądy ludzi na miłość, życie, śmierć i życie pozagrobowe w północnych Chinach w czasie intensywnej wymiany kulturowej i etnicznej.